W przydomowym ogrodzie życie prawie nad stan mógłbyś mieć, mój miły panie. Lecz cóż radzić na to mam: nakrył ogród dziki łan i myśmy tacy zaplątani. [2x:] Bo w ogrodzie rośnie pnącze, w dzikim winie świat się plącze, bo w ogrodzie dzikie wino — kto je tutaj siał? Powiedz, kto mógł zasiać to dzikie wino — może to zrobiłeś ty? Hej, chłopczyno! Po co je zasiałeś, to dzikie wino? Po co je tu dałeś? Gdy on mówi do mnie, że karocą jechać chce i mówi do mnie tak jak do ściany, nie o to wcale chodzi, że karocy nie ma, nie, mój dom jest w dzikim winie zaplątany. [2x:] Bo w mym domu rośnie pnącze, okno z drzwiami mi się plącze, bo w mym domu dzikie wino — kto je tutaj siał? Powiedz, kto mógł zasiać to dzikie wino — może to zrobiłeś ty? Hej, chłopczyno! Po co tu zasiałeś to dzikie wino? Po co je tu dałeś? W zaciętości wpadam w gąszcz i buszując w pnączu, zrywam wszystko z drzwi i ze ściany. A on nagle mówi, że: „Wina pragnę, wina chcę, bo jestem w pustym domu zaplątany”. [2x:] Gdzie to wino, dzikie pnącze, czemu już nas nie oplącze? Pragnę z tobą w winie ginąć i w osłonę winną zwinąć. Powiedz, kto zasieje nam dzikie wino — może zrobisz dla mnie to? Hej, chłopczyno! Po co tu zasiałeś to dzikie wino? Po co je tu dałeś? Powiedz, kto zasieje nam dzikie wino — może zrobisz dla mnie to? Hej, chłopczyno! Po co mi zasiałeś to dzikie wino? Po co je tu dałeś?